Σε καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας, με μία ημέρα την εβδομάδα πλέον «συνεχίζει» τις εργασίες του το Μετρό Θεσσαλονίκης.

Μετά το κλείσιμο των κατασκευαστικών εργοταξίων και το τελευταίο ζωντανό τμήμα του έργου, το αρχαιολογικό τμήμα, πλέον μπαίνει σε μηχανική υποστήριξη καθώς έχουν εξαντληθεί το σύνολο των πιστώσεων για τις απολογιστικές εργασίες, την ίδια στιγμή που καμία ουσιαστική και γνωστή πρόοδο δεν έχει σημειωθεί στις συζητήσεις  μεταξύ ΑΜ, εργολάβου και υπουργού υποδομών. Είναι φανερό πως κανείς δε θέλει να αναλάβει την ευθύνη κάποιας απόφασης αναφορικά με την τύχη του έργου και απλά όλοι οι φορείς καλύπτονται πίσω από νομικές αποφάσεις, διαιτησίες και δικαστήρια.

Την ίδια στιγμή που συγκαλείται επιτροπή επίλυσης των προβλημάτων του έργου από τον κ. Σπίρτζη, σφραγίζεται ο αρχαιολογικός χώρος στο Συντριβάνι, οι εργαζόμενοι θα «απασχολούνται» μία ημέρα την εβδομάδα, ο ανάδοχος συνεχίζει να απειλεί με αποχώρηση και η Ε.Ε. πιστεύει (;) πως ακόμα εκτελείται έργο! Επιτέλους, ποιος ασχολείται σοβαρά με αυτό το έργο;

Έχουμε πλέον φτάσει σε σημείο χωρίς επιστροφή. Θα πρέπει να παραδεχθούμε πως το έργο είναι κλινικά νεκρό, η πόλη να το πάρει απόφαση πως δεν πρόκειται να έχει Μετρό, να αρχίσει ο καταλογισμός των ευθυνών και φυσικά να δούμε με τι δημοσιονομικό μέτρο θα εξοικονομήσουμε τα 500 εκατ. ευρώ που θα πρέπει να επιστρέψουμε στην Ε.Ε. Μετά λοιπόν το Κτηματολόγιο και την Υποθαλάσσια, άλλο ένα έργο μπαίνει στη συλλογή των ματαιωθέντων έργων, για τα οποία θα κλιθούμε προφανώς να αποδώσουμε λογαριασμό.